Dartpijltjes gooien op Costa Rica

Pffff

In Costa Rica waren we een beetje de weg kwijt. We zijn echt heerlijk onlogisch alle kanten opgegaan, maar we hebben de uitweg gevonden en nu zitten we in Nicaragua te chillen in Granada.

Maar dat komt later. Pak dus even je atlas erbij, en volg hoe we zijn gegaan.

Eerst het verhaal na San Jose. We hebben dus een nachtje in de hoofdstad gezeten. Daar wil je niet lang zitten, dus besloten we door te gaan naar La Fortuna, dat is een klein plaatsje bij de vulkaan Arenal. Wij verwachtten eigenlijk een lief klein schattig dorpje, het bleek een erg toeristische plek te zijn waar je dure souvenirs kon kopen en nog duurdere tours kon boeken naar de vulkaan. Te duur voor ons, dus besloten we alleen een waterval te bezoeken. Ook erg mooi, vooral leuk om te zwemmen in het stroompje daar.

Het plan was eigenlijk om na La Fortuna terug te gaan naar San Jose, maar mensen raadden ons aan door te gaan naar Santa Elena, vlakbij Monteverde. Lag een beetje in de buurt, dus waarom niet. Ook Santa Elena was veel toeristischer dan we dachten. Hier hebben we wel de grote trekpleister gedaan van het gebied, namelijk de kabelbanen. Midden in de jungle heb je kabelbanen lopen die echt gigantisch hoog, lang en snel zijn. Daar wordt je aangeklikt en zo kan je naar beneden glijden. We hebben er 11 gedaan, de hoogste was 140 meter boven de grond, de langste 770 meter. Je vliegt dus echt over de bomen, echt heel gaaf!!!! Hey zus iets voor jou.

En ja hoor, daar kwamen we Martin en Bastiaan, de andere Delftenaren weer tegen. We hadden het allemaal niet verwacht, maar het was gezellig!!! We hebben samen gegeten en een biertje gedronken in een cafe. Zij gingen toen een andere kant op dan wij.

Ons plan was eigenlijk om hierna door te gaan naar het westen. Martin en Bassie raadden ons echt iets anders aan. Parque Nacional Corcovado, op Peninsula de Osa, helemaal in het zuidoosten. Heel ver weg, maar ze waren erg enthousiast. Naja prima!!! Wij daarheen.

Corcovado is een groot park met 4 rangerstations. Je gaat er niet zomaar even heen. Je moet een reservering hebben voor eten en slapen in het ranger station in het midden van het park. het eten is echter erg duur daar. we hebben dus een middagje besteed aan spullen inslaan (waaronder ontbijt en lunch voor drie dagen) en de reservering maken. De dag erna begon de trip. We zijn drie dagen weg geweest. Op dag 1 zijn we erheen gelopen (7 uur lopen ongeveer), dag 2 hebben we vooral op ons gat gezeten, en dag drie zijn we weer teruggelopen. Het pad erheen is heel bijzonder. Je loopt voor lange tijd afwisselend op het strand of door de jungle, terwijl je van die rood/gele papegaaien ziet, door riviertjes heen struint of apies spot die bananen aan het eten zijn. Heel erg mooi. Op de tweede dag hebben we ´s avonds nog een wandeling gemaakt. Toen hebben we een tapir gezien, een kleine olifant zonder slurf. Geen puma´s helaas, die had je daar ook.

Supermooie dingen dus allemaal. De dag erna hebben we een onwijze busreis gedaan helemaal naar de andere kant van het land naar Playa Tamarindo. Waarom?? Om te surfen!!! Het is de plek om te surfen (zonder zeil!!! golfsurfen) in Costa Rica dus dat moesten we doen. We hebben les genomen en een keer zelf boards gehuurd, en het ging hartstikke goed!!! We hebben vaak genoeg golven gepakt. Dat wil ik wel vaker doen.

Costa Rica was best leuk, maar vonden we allebei flink tegenvallen. Hartstikke duur, en erg toeristisch.

Na Tamarindo zijn we doorgegaan naar Nicaragua. Dit land is een stuk armer dan Costa Rica en dat merken we ook wel. We gaan maar twee dingen doen in dit land. Eentje hebben we al gedaan: Isla Ometepe op het meer. Het is het grootste eiland op een meer ter wereld, en bestaat uit twee vulkanen die aan elkaar zijn gegroeid. Die vulkanen zijn dus altijd wel te zien!!! We waren echter te lui om de vulkanen te beklimmen, dus besloten we om een fiets te huren en rond een vulkaan te fietsen. Dat was ook erg mooi, veel kleine dorpjes gezien, en in het meer gezwommen.

Die avond hadden we onweer dat hadden we nog nooit gezien. Snoeiharde regen, maar de bliksem was heel anders als in Nederland. Voor 45 minuten achter elkaar kwamen er letterlijk iets van 5 flitsen per seconde!!! Echt heel veel, heel fel en heel mooi. De electriciteit viel wel uit, dus de film die we aan het kijken waren (ook met gigantische bliksemwolken... toeval?) moeten we een andere keer afkijken.

En toen zaten we alweer hier. Een uurtje met de boot en twee uurtjes met de bus en je zit in Granada. We hebben nog erg weinig gezien, maar wat we gezien hebben was mooi. Het is namelijk een klein koloniaal stadje. Veel oude gebouwen, kerken en pleintjes dus. Morgen gaan we de stad bekijken, Bouwes verjaardag vieren (29 mei jarig!!! jaja das zondag) en maandag weer door naar Honduras!!! Meteen door naar het noorden, naar de Bay Islands. Ze zeggen dat je daar fantistisch kan leren duiken, en dat het de goedkoopste plek ter wereld is daarvoor!!! Dat klinkt top dus.

Het einde komt in zicht. Na Honduras gaan we naar Guatamala, dan Belize, Mexico. 14 juli vliegen we naar New York City, waar we Willemijn met Melanie zullen ontmoeten, en 1 augustus gaan we alweer op huis aan.

Maar tis nog niet zo ver. Het begint afgezaagd te worden, maar top al die emails en berichtjes op de site!!! Hartstikke leuk om te lezen!!!

Groeten uit Nicaragua, geniet van het weer in Nederland, doen wij dat hier.

Doei